Mijn huisje was genomineerd voor Het Duurzaamste Huis van Nederland! Helaas heb ik de eerste ronde van de provinciale verkiezing niet gewonnen. Máár, er is nog kans in de landelijke verkiezing door de vakjury. Toch leuk dat er aandacht is voor duurzaam bouwen, zoals deze van Salland1:
OLST – Sarah de Groot is een aanhangster van de Pipi Langkousfilosofie: ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’. Nou zijn deze woorden dan wel nooit gebruikt in de bekende boeken van Astrid Lindgren, maar de strekking is duidelijk: Sarah gaat geen uitdaging uit de weg. Ze bouwde in de afgelopen jaren haar eigen duurzame huis in de Olstergaard in Olst. Haar woning is nu genomineerd voor de titel ‘Duurzaamste huis van Overijssel’. “Wat het materiaalgebruik betreft, durf ik wel te zeggen dat ik het meest duurzame huis van Nederland heb.”
Sarah (34) werd geboren in Drenthe en groeide op in Zeeland. “Ik heb wat mijn familie betreft een idealistische achtergrond. Maar ik ga er veel verder in dan mijn ouders. Op m’n twaalfde at ik al vegetarisch en was ik ambassadeur van Earth Hour. We zijn als mensheid de aarde aan het uitputten. Dat houdt onze planeet niet vol. Daar was ik als kind al mee bezig.” Ze studeerde in fysiotherapie in Amsterdam. Ze woonde vijf jaar volledig zelfvoorzienend (ook qua voedsel) in een verlaten boerderij op Bonaire en had daarna met haar toenmalige partner vijf jaar een soort opvanghuis voor bedreigde papegaaisoorten in Costa Rica. “Papegaaien zijn min of meer de parkieten in de kolenmijn. Als het met die vogels slecht gaat, dan ook met ons”, zegt ze.
In de coronatijd keerde ze terug naar Nederland. Ze besloot zelf een huis te gaan bouwen. “Ik kocht een camper en verbouwde die zelf. Dat was voor mij een soort bevestiging dat ik het leuk vond, dat het me ook wel zou lukken met een huis. Daarna ben ik door Nederland gaan trekken om rond te kijken naar een geschikte locatie. Zo belandde ik ook in de Olstergaard in Olst. Ik heb me ingeschreven en werd vervolgens ingeloot. Ik mocht mijn eigen huis gaan bouwen.”
Ze begon medio 2022 en op 1 juli 2023 trok ze in de woning. Inmiddels is ze bezig met de afwerking. Een tiny house mag het niet heten. Daarvoor is de woning net te groot: 55 vierkante meter. Ze combineerde de bouwwerkzaamheden met klussen voor de papegaaienopvang in Costa Rica. Daarnaast fungeert ze (inmiddels) als adviseur bij duurzame initiatieven. “Ik heb vrijwel alles zelf gedaan. Wel heb ik wat hulp gehad van familie, vrienden en de installateur. In Costa Rica had ik al eens zelf een gebouw neergezet voor de papegaaienopvang, dus ik had al wat ervaring. Het is wat mij betreft gewoon: beginnen. Geen beren op de weg zien. Dan kan iedereen alles, als je genoeg discipline hebt. Een jaar lang heb ik hier in Olst vier dagen per week aan mijn huis gebouwd.”
Strobox
Ze besteedde vooral veel aandacht aan de materialen. Het huis is gemaakt van stropanelen, hout(vezel) en leem. “Ik wilde alle materialen zo dicht mogelijk bij huis kopen. Ik vond bijvoorbeeld het bedrijf Strobox in Deventer. Zij maken panelen van stro, die je als lego op elkaar kunt zetten. De muren van mijn huis bestaan uit 28 centimeter stropanelen, vier centimeter houtvezel en daaroverheen nog eens anderhalve centimeter leem. Het huis ademt alle vocht naar buiten. Er zit dampwerende folie op, die ervoor zorgt dat er geen vocht naar binnen komt. De panelen van stro heb ik zelf gemaakt bij Strobox. De vloer is van stampleem. Dat heb ik uit Emmen gehaald, Drenthe, waar ik ben geboren. Het leem is gemengd met fijne steenkorrels. De vloerverwarming is erin verwerkt. Ik heb de temperatuur hier binnen altijd op 19,5 graden staan. Helemaal perfect. Al het hout, dat in het huis zit, is hergebruikt. Het hout voor de gevel komt uit Oene, het gebint hierbinnen heb ik uit een oude boerderij hier in de buurt gehaald. Wat materialen betreft, durf ik wel te zeggen dat ik het duurzaamste huis van Nederland heb. Het materiaal voldoet aan al mijn eisen.”
Maar Sarah heeft verder gekeken dan naar materialen alleen. Ze vangt regenwater op en dat gebruikt ze voor de wasmachine en de tuin. “Ik ben wel aangesloten op de waterleiding, maar ik gebruik maar één kuub per maand.”
Buitenmuseum
Dat kostte allemaal dus flink wat inspanning. “Het zoeken naar materialen was soms lastig. Ik wilde per se geen nieuwe dingen. Maar bij al dat tweedehands en gebruikte spul, zit geen handleiding. Dat was dus heel veel uitzoekwerk. Dan had ik wel eens gevoel dat ik niet vooruit kwam.”
Nu overheerst de trots. Haar eigen woning kostte, zo vertelt ze, al met al zo’n 130.000 euro. De gemaakte uren zijn uiteraard niet in dat bedrag verwerkt. Ze deelt haar enthousiasme over haar woning graag met anderen. Vandaar dat ze vorig jaar ook meedeed aan de Duurzame Huizenroute. “In Olst-Wijhe bestaat er heel veel interesse in wat we hier in de Olstergaard doen. Op een zonnige zondag lijkt het hier wel een buitenmuseum. Dan zie je heel veel wandelaars. Ik krijg vaak dingen te horen als: ‘Ik zou er niet in kunnen wonen, maar het voelt wel fijn’. Laatst had ik hier scholieren over de vloer. Toen zei er ook een: ‘Ik vind dit niks, ik mis de tv’. Nou, ik niet. Ik kijk al zo’n vijftien jaar geen tv meer. En als ik echt iets wil bekijken, dan doe ik dat op mijn laptop. Ik wil gewoon graag een voorbeeld zijn van hoe het ook anders kan. Iedereen mag dat zelf komen ervaren.”
De ruimte is beperkt, dat weet ze. Mochten er ooit kinderen komen? Dan komt er een laag bovenop de woning. Daar heeft ze al rekening mee gehouden. “En ook dan doe ik ook weer alles zelf natuurlijk!”
Stemmen
Tot en met 1 maart kan iedereen stemmen op het duurzaamste huis van Overijssel. Sarah is genomineerd met zeven andere woningeigenaren. In elke provincie wordt op 4 maart het huis met de meeste stemmen uitgeroepen tot het Duurzaamste Huis van de provincie. Uit de twaalf provinciale winnaars kiest een vakjury op 22 maart de landelijke publiekswinnaar van de verkiezing. Zie verder verkiezing.duurzamehuizenroute.nl.